?Pasaron os anos e comprobei que hai moitos máis perigos dos que un pode imaxinar. Bechos que nos espreitan, animais que nos vixían sen que nos decatemos da súa ollada. Non sabemos das súas intencións, mais a súa silandeira presenza desacóuganos. Con moita paciencia e bo ollo, póñovos en antecedentes duns poucos animais que descubrín logo de moitas noites en vela... O abrenoites, o metrocol, o tibulatas, a bolbopecha... Por terra, mar e aire, estes singulares animais sorprenderán o lector, animándoo a contemplar os trebellos da súa contorna con outro punto de vista, porque nada é o que parece.

Érase una vez un pequeño conejo blanco. Un día fue a buscar coles a la huerta para hacer un caldo. Cuando el pequeño conejo blanco volvió a su casa, se encontró con la puerta cerrada y llamó. -¿Quién es? ?preguntó un vozarrón desde dentro... ...Y en busca de ayuda para reconquistar su hogar, ocupado por la terrible cabra caburra, que si le salta encima le despanzurra, el pequeño conejo se llevará varias sorpresas... Se trata de un texto-fórmula concebido tanto para ser leído como para ser contado, y que juega de forma especial con la sonoridad y la rima.

"Érase unha vez un coelliño branco. Un día foi buscar coles á horta para facer un caldiño. Cando o coelliño volveu á casa, atopou a porta pechada e petou. -Quén é? ?preguntou un vozarrón desde dentro..." Na busca de axuda para reconquistar o seu fogar, ocupado pola terrible cabra cabraza, que se lle salta enriba o esmagaza, o coelliño branco levará varias sorpresas. Trátase dun texto-fórmula concebido tanto para ser lido como para ser contado, e que xoga dunha forma especial coa sonoridade e coa rima. Tamén reivindica a amizade e a coraxe como proba de que a valentía non é cuestión de tamaños.